Πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας οτι είμαι οπαδός του Ράσελ Κρόου. Έχει κάνει πραγματικά υπέροχη δουλειά στη διακεκριμένη καριέρα του. Ωστόσο, αυτή η ταινία δεν είναι σίγουρα μία από αυτές. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με μια πλοκή που σας τραβάει το ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς το ίδιο σενάριο είναι γεμάτο με τρύπες, ασυνήθιστα γεγονότα και την ελαφρά υπερβολή της "έκρηξης" του Ράσελ Κρόου....
Μια ταινια που μπορει να μην σου φαινεται δυνατη σε σεναριο αλλα παρα πολυ δυνατη σε μηνυματα ,συναισθηματα Μια ταινια διδαχης του τροπου ζωης που πρεπει να εχουμε μεταξυ μας αλλα και μεταξυ εμας και του ΘΕΟΥ ΜΑΣ.Ε να μεγαλο μπραβο σε ολους και ενα δυνατο ευχαριστω για τα τοσα δυνατα συναισθηματα που μου χαρισαν μεσα απο την ταινια τους ΠΕΝΤΕ ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΕΙΝΑΙ
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (1997)
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...