Θα μπορούσε να ονομαστεί και Battleshit. Είναι από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα θορυβώδες, κλισέ και αφόρητο κινηματογραφικό σκουπίδι που εκμεταλλεύεται το έργο των graphic artists για τους πελάτες της οθόνης που θέλουν να διασκεδάσουν. Ένας απλός τρόπος για να το περιγράψω, είναι ότι είναι βασικά ένα ναυτικό βίντεο στρατολόγησης 200 εκατομμυρίων...
Σαρώνει το Netflix με τις τηλεοπτικές σειρές κι αυτή ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες του. Προσφιλές θέμα των Αμερικανών η πολιτική, ικανό να κρατήσει ένα τεράστιο κοινό μπροστά από τους τηλεοπτικούς δέκτες για έξι χρόνια. Υπερβολική σε όλα της, μακράν της πραγματικότητας, διηγείται τις ίντριγκες και τα σκάνδαλα της αμερικανικής πολιτικής και των προσώπων της. Αν το δούμε αυστηρά...
Μετά τη Λουτσία (2012)
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...