Γενικά είμαι οπαδός των μυθιστορημάτων. Η Τζούλια Κουίν φημίζεται για το πνεύμα της και ο χαρακτήρας της - η Lady Danbury - είναι μια ιδιαίτερα αγαπητή και κλασική γυναικεία μορφή που πρωταγωνιστεί σε αυτή την ταινία. Όποιος έχει προσαρμόσει τα βιβλία της για το Netflix στερείται οποιουδήποτε πνεύματος σε τραγικό βαθμό. Το γράψιμο είναι απαίσιο και ασύμφωνο με τα μυθιστορήματα...
Δυστυχώς ο "Ραντίν" υποφέρει από υπερβολική υπερβολή! Ο πρωταγωνιστής δεν είναι απλώς τσιγκούνης. έχει εμμονή με την αποταμίευση και τη συσσώρευση χρημάτων σε σημείο που αποκόπτει τον εαυτό του από τη λογική και την κανονική ανθρώπινη επαφή. Φαίνεται περισσότερο σαν μια ψυχιατρική ταλαιπωρία παρά σαν μια κακία, μια ιδιορρυθμία ή μία πτυχή του χαρακτήρα, που σημαίνει ότι το αντιλαμβανόμαστε...
Η Γυναίκα του Πέμπτου (2011)
Περί τίνος πρόκειται τελικά; Λοιπόν, εξαρτάται αν πιστεύετε ότι έχει πραγματικά σημασία. Η ταινία λειτουργεί καλά ως ένα σκοτεινό και μυστηριώδες ευρωπαϊκό θρίλερ για τις δύο πρώτες πράξεις, αλλά καταρρέει σε μια σειρά από άλυτα αδιέξοδα στην τρίτη και τελευταία πράξη. Ο Ίθαν Χοκ είναι εξαιρετικός ως ο άθλιος, μπερδεμένος μυθιστοριογράφος Τομ Ρικς, και η Κρίστιν Τόμας τον στοιχειώνει...