Η σύνοψη αυτής της ταινίας δεν θα μπορούσε να είναι πιο παραπλανητική. Στη πραγματικότητα δεν πρόκειται για «ένα ταξίδι για να βρει χρυσό στη μη χαρτογραφημένη ζούγκλα της Ινδονησίας», όπως δηλώνει η περίληψη. Μοιάζει περισσότερο με ένα δράμα που εξελίσεται σε γραφεία στη μεγάλη πόλη, δείχνοντας μόνο σποραδικές σκηνές πραγματικής αναζήτησης χρυσού. Έχει εντελώς εσφαλμένη εστίαση...
Ειλικρινά, μέχρι το 35ο λεπτό σχεδόν ήθελα να σταματήσω να το παρακολουθώ... Αφού άντεξα το crange κομμάτι, ωστόσο, βρήκα στοιχεία που ικανοποίησαν τον διψασμένο για αγάπη/δράμα έφηβο μέσα μου. Η ταινία είναι καλοδουλεμένη με όμορφη σκηνοθεσία και κινηματογράφηση, όμορφους ηθοποιούς που σε πείθουν για την ιστορία τους με τη χημεία τους και την εξαιρετική μουσική επιλογή που υποστηρίζει...
Στο Όνομα της Φυλής (2012)
Για μένα ήταν μία ταινία που περιέγραφε πολύ γλαφυρά τις αγριότητες των ναζί και τις αντιλήψεις τους για την ευγονία, τον εκ γερμανισμό περιοχών που θεωρούσαν δικές τους...χωρίς να παρουσιάζει αγριότητες κτλ. Πολύ καλές οι ερμηνείες, έντονες οι συναισθηματικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η φιλία, ό έρωτας, η αντίσταση, η επιβίωση , ή οργή... Για μένα είναι πολύ ρεαλιστική...