Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω
Στο 25ο έτος της καριέρας τους μαζί, ένα διάσημο κουαρτέτο εγχόρδων λαμβάνει κάποιες καταστροφικές ειδήσεις. Ο Πίτερ, ο τσελίστας τους, έχει διαγνωσθεί στα πρώτα στάδια της νόσου του Πάρκινσον. Αυτό το νέο διακόπτει τον σταθερό ρυθμό της δουλειάς τους και εκθέτει προσωπικά ζητήματα που έχουν παραμείνει επί μακρόν κρυφά Το "Τελευταίο Κουαρτέτο" κάνει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγμα...
The Town (2010)
Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...