Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Μετά (2019)
Βασισμένη στο μυθιστόρημα της Anna Todd για μια αισθηματική ιστορία δύο κολεγιόπαιδων, πρόκειται για μια σοβαρή ιστορία της πρώτης πραγματικής αγάπης και πρώτης σεξουαλικής εμπειρίας, στην οποία δε συμβαίνει τίποτα για πάρα πολλή ώρα και όταν συμβαίνει, είναι τόσο κουραστικό ώστε να σε κάνει να ξανασκεφτείς τη ζωή σου μέχρι αυτό το σημείο και τι σε ενέπνευσε να χάσεις 105 λεπτά...