Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Το Girls on Film είναι μια όμορφα γραμμένη ιστορία δύο χαμένων νεαρών γυναικών, της Rain και της Blake. Βρίσκουν η μία την άλλη με όχι και τόσο ασυνήθιστα μέσα και συνδέονται μέσω μιας κοινής βαθιάς απώλειας στη ζωή τους. Παρακολουθούμε τις γυναίκες να περνούν από μυριάδες σκαμπανεβάσματα στη σχέση τους. Είναι έντονο αλλά τελικά υποφερτό. Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε διαλυμένες...
Hancock (2008)
Μια χαριτωμένη ιστορία ενός σύγχρονου σούπερ ήρωα, που από μέθυσος και καταστροφικός, γίνεται ο κλασικός αγαπημένος από τον κόσμο ήρωας. Η ταινία ξεκινά καλά (όσο καλά μπορεί να ξεκινά μια ταινία που ο σούπερ ήρωας είναι ο Γουίλ Σμιθ), αλλά κάπου στη μέση, όταν αποδεικνύεται ότι και η Σαρλίζ Θέρον είναι αντίστοιχα του ίδιου είδους σούπερ ηρωίδα με τον Χάνκοκ, τα πράγματα μπερδεύουν...