Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Προφανώς το Χόλιγουντ δεν έχει καμία καινούρια ιδέα. Πώς αλλιώς να εξηγήσω αυτήν την ταινία; Έχουμε έναν "συνταξιούχο" εκτελεστή - δάσκαλο πολεμικών τεχνών που ζει μια ήσυχη ζωή και δεν θέλει να αναλάβει άλλη αποστολή. Ένας κυβερνητικός πράκτορας - πρώην φίλος τον εξαναγκάζει να επιστρέψει για να λύσει κάποιες "εκκρεμότητες" και εκείνος θα σκοτώνει κακούς πράκτορες - δολοφόνους...
Το Τραγούδι του Χιλμπίλη (2020)
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ,ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΗ,ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ,ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΥΣΚΟΛΑ,ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΙΣΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΕΙ Ο ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ,ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΔΕΣΜΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ "ΠΕΤΑΞΕΙΣ" ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΣΠΗ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ...