Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '90 που αξίζει και τα πέντε Όσκαρ. Γεμάτη πάθος που μας κλονίζει την καρδιά, αλλά λέγεται με ένα ακαταμάχητο σκοτεινό χιούμορ, το American Beauty είναι ένα διεξοδικά γλυκόπικρο δράμα που μας απορροφά, μια οδυνηρή ιστορία που ξεδιπλώνεται στα στρώματα της προαστιακής ζωής για να αποκαλύψει τους πόνους της ενηλικίωσης και τις απογοητεύσεις...
Ο Στρίγγλος που Έγινε Αρνάκι (1968)
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...