Πως και πως περίμενα να δω αυτή την ταινία. Με ένα πολύ εντυπωσιακό τρέιλερ, όπου ολόκληρες πόλεις κινούνταν πάνω στο χώμα, το concept της ταινίας φάνταζε τόσο ενδιαφέρον. Οι προσδοκίες μου εκπληρώθηκαν μόνο για τα 10-15 πρώτα λεπτά. Μετά τα πράγματα μπερδεύτηκαν. Δόθηκε μεγάλη βαρύτητα στις ανούσιες προσωπικές ιστορίες των ηρώων, ενεπλάκησαν χωρίς λόγο κι άλλοι ήρωες και οι εικόνες...
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Άγριες Φράουλες (1957)
Ο Μπέργκμαν έχει θεωρηθεί από πολλούς ως ένας δημιουργός καταθλιπτικών ταινιών που ξεπερνούν τις επιφανειακές σκέψεις των περισσότερων ανθρώπων. Δόξα τω Θεώ το κάνει κάποιος! Σε αυτό το ιδιοφυιές έργο, μας ζητείται να εξετάσουμε ποιος είναι ο Θεός και τι κάνει μια ζωή αξιόλογη. Και αν η ανθρώπινη φύση αλλάζει καθώς περνάνε οι γενιές, ή είναι μόνο τα κοστούμια που αλλάζουν. Ως συνήθως,...