Βρετανικό, αρχικά χαζό φαινομενικά, χιούμορ όσο δε παίρνει! Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας, που θα κάνει τον θεατή ή να τη λατρέψει ή να τη κλείσει τα πρώτα τρία λεπτά! Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία καθώς λάτρεψα και το χιούμορ και τους απίστευτα έξυπνους διαλόγους του Τζόνι Ντεπ. Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη σε μαγευτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της...
Είναι όλα τόσο λάθος. Στο τρέιλερ έχουν κρατήσει μόνο τις σκηνές δράσης, οι οποίες είναι ελάχιστες στη ταινία καθώς η όλη της εξέλιξη είναι τόσο αργή και αδιάφορη με τον Μαρκ Στρονγκ στον ρόλο του διαπραγματευτή να κάνει ακόμα πιο τραγική τη κατάσταση υπνηλίας. Πραγματικά αδιάφοροι και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες (δεν εξαιρώ κανέναν μα κανέναν). Βασισμένη στην αληθινή ιστορία...
Το Κόκκινο Σπουργίτι (2018)
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...