Μια ταινία που μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο σκέψης ή ακόμα και τη ζωή σου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είσαι λεσβία για να κάνεις μια ταινία για τις λεσβίες, αλλά σε αυτήν την περίπτωση σαφώς δεν μας πείραξε καθόλου. Αλλά το να περιορίσουμε την αξία της ταινίας μόνο σε αυτό (θετικά ή αρνητικά) δεν θα ήταν δίκαιο για την ταινία και την ιστορία που προσπαθεί να μας πει. Το σενάριο...
Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Διαζύγιο Θανάτου (2002)
Το «Διαζύγιο Θανάτου» είναι μάλλον ένα ριμέικ του μεγάλου «Ραντεβού στο Παρίσι», αλλά τελικά (όπως θα δείτε κι εσείς) δεν του αξίζει. Για να είμαι ειλικρινής, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να ξανακάνουν την original ταινία αφού αυτή είναι μεγαλειώδης μέχρι σήμερα, τόσο ως θρίλερ Χίτσκοκ όσο και ως κωμωδία. Αλλά το έκαναν ξανά, και όπου στην αρχική ταινία πρωταγωνιστούσε ο Cary Grant...