Δεν πιστεύω ότι αυτή η ιστορία είναι τόσο συναρπαστική ή ικανοποιητικά ειπωμένη. Υπήρχαν κάποιες λεπτομέρειες που μου έμειναν αξέχαστες, αλλά πραγματικά δεν με εντυπωσίασε η εξέλιξη. Θα πω ότι η πρωταγωνίστρια έκανε καταπληκτική δουλειά, και οι περισσότεροι άλλοι έφεραν ρεαλισμό στους ρόλους τους, ειδικά επειδή εργάζονται στη βιομηχανία ταινιών για ενήλικες στην πραγματική ζωή....
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Δέκα Δολοφόνοι για τον Ντετέκτιβ Μάρλοου (1975)
Το Δεκα Δολοφονοι για τον Ντετεκτιβ Μαρλοου είναι μια μεγάλη γιορτή της απόλυτης πρωτοτυπίας του Ρόμπερτ Μίτσαμ. Αναγγέλλει επίσης την άφιξη του Ντικ Ρίτσαρντς ως υποσχόμενου νέου αμερικανικού σκηνοθέτη. Την ημέρα που το είδα, βρήκα τον εαυτό μου να περιγράφει ατάκες από σκηνές σε φίλους Είναι πράγματι, η πιο υποβλητική από όλες τις αστυνομικές ταινίες που γυρίστηκαν αυτή την εποχή...