Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Από τις πολύ καλές αισθηματικές ταινίες με πρωτότυπο σενάριο και εξαιρετική μουσική. Η αφήγηση της ιστορίας από τον πρωταγωνιστή καθώς παράλληλα εξελίσσονται οι σκηνές της ταινίας δίνει μία μοναδική διάσταση στην εξέλιξη και το νόημα της ιστορίας. Αν και όχι ιδιαίτερα γνωστοί οι πρωταγωνιστές, αποδίδουν τέλεια τους χαρακτήρες που εκπροσωπούν. Ο Άντον Γιέλτσιν είναι πολύ πειστικός...
Ναυάγιο στην Παράνοια (2009)
Η κρουαζιέρα μιας ομάδας νεαρών καταλήγει σε ναυάγιο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Καταφεύγουν σε ένα πλοίο-φάντασμα όπου είναι μόνοι τους. Αυτοί κι ο δολοφόνος τους. Η ταινία κινείται στα πλαίσια του γνωστού σεναρίου όπου νεαροί πάνε διακοπές, ξαφνικά καταδιώκονται και δολοφονούνται ένας-ένας. Ωστόσο αυτή, εκτός από ΣΧΕΤΙΚΑ καλογυρισμένη, κρατά την αγωνία και το μυστήριο πιο στιβαρά...