Το απόλυτο σκουπίδι του σύγχρονου Χόλιγουντ που πήρε μια πραγματική ιστορία και την έκανε ένα τίποτα. Η ταινία είναι ένα αστείο, ο στόχος της αμαύρωσης της εικόνας του Assange είναι προφανής από την αρχή έως το τέλος. Συνεχίζει να τον απεικονίζει ως παρανοϊκό, εγωιστικό, ναρκισσιστικό, σεξουαλικό μανιακό, χειραγωγικό άτομο, που δεν έχει καμία απολύτως αρχή. Μερικές φορές τον δείχνει...
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Θα σε Περιμένω, Πάντα (2016)
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...