Σε ότι με αφορά, αυτή ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές του Γούντι Άλεν εδώ και χρόνια. Ασχολείται με ανθρώπους Ιταλούς και Αμερικανούς εγκλωβισμένους σε ποικίλες καταστάσεις στην αιώνια πόλη. Δεν είναι μόνο οι αστείες καταστάσεις, αλλά μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε πώς αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν από τις αντιπαραθέσεις για να ζήσουν μια κανονική ζωή. Από το απλό ζευγάρι...
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά
Η Ετυμηγορία (1996)
Δεν είμαι σίγουρος γιατί δεν είδα αυτήν την ταινία όταν κυκλοφόρησε πριν 30 χρόνια, αλλά την παρακολούθησα για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα και ενθουσιάστηκα. Το "Η Ετυμηγορία" όχι μόνο είναι πολύ καλογραμμένο, αλλά δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο ρατσισμός με έναν ενδιαφέροντα τρόπο στα μέρη που "άργησαν" να αποδεχτούν την ισότητα των μαύρων (δλδ στο Μισσισσιππή)...