Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Πρόκειται για ένα θρίλερ που χτίζεται πολύ αργά. Πραγματικά αργό, τόσο αργό, που κάποιοι θα βαρεθούν. Και κάποιοι δεν θα φτάσουν ούτε στο τέλος. Προφανώς είναι θέμα γούστου. Ακόμη και το τέλος είναι χαμηλών τόνων και δεν θα ικανοποιήσει όλους, αν και είναι ένας έξυπνος τρόπος να τελειώσει μια ταινία, που πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοιχτό! Ο Μάρτιν Σκορσέζε μπορεί να μας έχει...
Ρίπαχεν (2016)
Βασισμένο σε πολλές ιστορικές αλήθειες, το Riphagen παρουσιάζεται ως συνδυασμός αγωνίας και μυστηρίου. Ο Andries Riphagen, που καλείται μερικές φορές ο ολλανδικός Al Capone, ήταν ένα σημαντικό μέλος του ολλανδικού υποκόσμου που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές για το δικό του προσωπικό όφελος. Κάποιοι θα ξεγελαστούν από τις ενδιαφέρουσες ιστορίες που λέει στους απελπισμένους...