Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...
Είναι σαφές ότι υπάρχουν δύο τύποι θεατών που αξιολογούν διαφορετικά αυτή τη σειρά. Εκείνοι που αναλύουν υπερβολικά κάθε πράγμα και θέλουν να επισημάνουν κάθε κενό στο σενάριο και κάποιοι σαν εμένα που θέλουν απλώς να παρακολουθήσουν κάτι περιπετειώδες. Το είδα απλώς επειδή το Netflix μου έστειλε μια ειδοποίηση μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι προστέθηκε στη λίστα, οπότε σκέφτηκα...
Γουέστ Σάιντ Στόρυ (1961)
Το να αποκαλείς το "West Side Story" ένα μιούζικαλ δεν είναι αρκετό. Αντιπροσωπεύει ένα τρομερό επίτευγμα στην ιστορία του κινηματογράφου, ειδικά για το 1961. Είναι σίγουρα στα 5 καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών μαζί με το "Η Μελωδία της Ευτυχίας", το Grease και το "Ο Μάγος του Οζ" κτλ Βασισμένο στο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", το "West Side Story" αφηγείται την ιστορία των αντίπαλων...