Ένας θρίαμβος ηθοποιίας, ιδιαίτερα από τον Jack Nicholson, ο οποίος είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ηθοποιούς αν και στο ξεκίνημα της καριέρας του, ο οποίος εκτελεί μία από τις καλύτερες ερμηνείες του. Δίνει ζωή στον χαρακτήρα του J.J. Gittes και υπάρχουν σκηνές στην ταινία σχεδόν τηλεπαθητικές, όπου ξέρουμε τι σκέφτεται χωρίς να χρειάζεται να μας πει. Η Faye Dunaway, νευρωτική...
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Φόνος στο Λευκό Οίκο (1997)
Έλεος πια με αυτές τις κακογραμμένες ταινίες δράσης του Γουέσλει Σνάιπς, ο οποίος έχει γίνει πάμπλουτος με τα χαμηλά στάνταρτνς του μέσου αμερικανού θεατή. Και πόσες φορές πια πρέπει να μας απασχολήσει η ζωή ενός αμερικανού προέδρου κάτω από τη σκέπη του Λευκού Οίκου; Προτιμήστε κάτι άλλο by far