Απο τις καλυτερες "ησυχες" ταινιες με πραγματικα νοηματα και εξαιρετικες ερμηνειες. Αναδεικνυει ανθρωπινες καταστασεις με διεισδυτικο ματι και αψογο ψυχολογικο προφιλ των χαρακτηρων... Ο Ρικαρντο Νταριν αναντικαταστατος... Η Μοραν σε ρολο που αναδεικνυει τα "κυβικα" της... Ολοι οι ηθοποιοι - συμπεριλαμβανομενων των κομπαρσων- αψογοι... Ανθρωπιστικα, πολιτικα, ατομικα νοηματα στην...
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...
London Fields (2018)
Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...