Ο Γουίλ Σμιθ δίνει μια οριακά ανυπόφορη παράσταση - στη λάθος πλευρά της οριακής γραμμής - σε ένα μη ικανοποιητικό αθλητικό δράμα. Βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Δρ. Bennet Omalu, ενός παθολόγου της Νιγηρίας στο Πίτσμπουργκ, που αμφισβήτησε τον ισχυρό κόσμο του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Είχε αποδείξεις ότι, με κράνη ή χωρίς κράνη, το παιχνίδι δημιουργεί στους παίκτες του εγκεφαλικές...
Ειλικρινά, μέχρι το 35ο λεπτό σχεδόν ήθελα να σταματήσω να το παρακολουθώ... Αφού άντεξα το crange κομμάτι, ωστόσο, βρήκα στοιχεία που ικανοποίησαν τον διψασμένο για αγάπη/δράμα έφηβο μέσα μου. Η ταινία είναι καλοδουλεμένη με όμορφη σκηνοθεσία και κινηματογράφηση, όμορφους ηθοποιούς που σε πείθουν για την ιστορία τους με τη χημεία τους και την εξαιρετική μουσική επιλογή που υποστηρίζει...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...