Τι συμβαίνει όταν παίρνετε μια κλασική αγαπημένη κωμωδία, τη δώσετε σε δύο σκηνοθέτες χωρίς εμπειρία σε ταινίες μεγάλου μήκους, βάλτε δύο ηθοποιούς με ελάχιστη χημεία, βάλτε ολόκληρη την πλοκή στο τρέιλερ και στη συνέχεια, την βγάλετε στους κινηματογράφους; Ανακαλύπτετε έναν ολόκληρο κόσμο ανθρώπων, ειδικά οπαδούς του πρωτότυπου, που αναρωτιούνται γιατί οι παραγωγοί ασχολήθηκαν....
Μου άρεσε γιατί προχωρούσε όμορφα ήταν προβλέψιμη μέχρι ενός σημείου.. Ευχαριστήθηκα την σκηνοθεσία και το παίξιμο των ηθοποιών.... Χωρίς όπλα βία και ίντριγκες που όλα αυτά μας έχουν κουράσει στην ζωή και θέλουμε ήρεμη διασκέδαση ... Ηταν σαν γλυκό κρασί.. Την απόλαυσα και έψαξα για να την ξαναδώ....
Στα Όρια του Αύριο (2014)
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...