Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα γίγαντα του κινηματογράφου που λέγεται Ρόμπερτ Ντιβάλ, του οποίου η ηλικία όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν 83, έχοντας ήδη τότε ξεπεράσει τα 50 χρόνια καριέρας. Αν και επίσημος πρωταγωνιστής είναι ο Ντάουνι Τζούνιορ - ο οποίος θεωρώ οτι δεν είχε, ούτε έχει το ταλέντο για τόσο δυνατές ταινίες - επισκιάζεται από το μεγαλείο του Ντιβάλ. Αν κάποιοι ξεχωρίζουν...
Η Ληστεία της Στοκχόλμης (2018)
Ο σκηνοθέτης Budreau κάνει μια πολύ ασυνήθιστη προσέγγιση στο θρίλερ της ομηρίας κάνοντας μια ταινία που δεν είναι πραγματικά τόσο συναρπαστική. Δε μοιάζει με το Σκυλίσια Μέρα με τον Αλ Πατσίνο, αλλά περισσότερο σε μια μελέτη χαρακτήρα του οποίου το έγκλημα κατέληξε να αλλάξει όχι μόνο την κατανόηση της εγκληματικής ομηρίας, αλλά και της σύγχρονης λαϊκής γλώσσας. Ο καθένας ξέρει...