Κλασική ταινία του woody allen, από τις καλύτερες του. Ποιανού άλλωστε θα μπορούσε να ήταν με Νέα Υόρκη, broadway, καλλιτέχνες, τρελές καταστάσεις, έξυπνες ατάκες και έξυπνο χιούμορ; Από αυτές που τη βλέπεις με ένα χαμόγελο από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Τζον Κιούζακ ως πρωταγωνιστής είναι εξαιρετικός. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες εμφανίσεις του, αν και γυρισμένη...
Οι Αμερικανοί κατάφεραν να γελοιποιήσουν ακόμα και το Τσέρνομπιλ. Χιλιοπαιγμένο σενάριο όπου μερικοί ατάλαντοι Αμερικανοί πιτσιρικάδες, ταξιδεύουν κάπου στην Ευρώπη και το ταξίδι τους καταλήγει εφιάλτης. Η σκηνοθεσία είναι χειρότερη και από αυτή του χειρότερου ντοκιμαντέρ και η κάμερα πιο ενοχλητική και από το the blair witch project. Ευτυχώς η παταγωδης αποτυχία όλων των συντελεστών...
Μετά τη Λουτσία (2012)
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...