Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...
Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ
Η Γυναίκα του Πέμπτου (2011)
Περί τίνος πρόκειται τελικά; Λοιπόν, εξαρτάται αν πιστεύετε ότι έχει πραγματικά σημασία. Η ταινία λειτουργεί καλά ως ένα σκοτεινό και μυστηριώδες ευρωπαϊκό θρίλερ για τις δύο πρώτες πράξεις, αλλά καταρρέει σε μια σειρά από άλυτα αδιέξοδα στην τρίτη και τελευταία πράξη. Ο Ίθαν Χοκ είναι εξαιρετικός ως ο άθλιος, μπερδεμένος μυθιστοριογράφος Τομ Ρικς, και η Κρίστιν Τόμας τον στοιχειώνει...