Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Η ταινία είναι αξιόλογη και αν αρχίσετε να τη βλέπετε πολύ γρήγορα καταλαβαίνετε ότι δεν έχει σχέση με τις χολιγουντιανές μπούρδες που μας βομβαρδίζουν εδώ και δεκαετίες. Άλλωστε είναι βρετανική παραγωγή. Καλογυρισμένη με πολύ ωραίο ήχο και μουσική επένδυση και με ένα πρωτότυπο σενάριο. Φυσικά έχει την γνωστή υπερβολή του πρωταγωνιστή ήρωα, τις μυστικές υπηρεσίες, τους τρομοκράτες...
Η Δύναμη Του Κεραυνού (1995)
Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ