Μπρους Γκρίνγουντ
Ποιος θα πίστευε ότι οι σκηνές δύο ελαφιών, που κινούνται αργά μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές; Εκτός από τα όμορφα πλάνα της φύσης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο νόημα σε αυτές, όταν αποδεικνύεται ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ονειρεύονται οτι είναι ελάφια. Αυτή είναι η μαγεία του κινηματογράφου: να δίνει στις εικόνες ένα βαθύτερο συναισθηματικό νόημα...
Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
The Liberator (2020)
Καταλαβαίνω ότι το φτηνιάρικο φίλτρο που μου προκάλεσε πονοκέφαλο, προστέθηκε για λόγους προϋπολογισμού, αλλά μάλλον ήταν μια παραγωγή που θα έπρεπε να περιμένει για να έχει μεγαλύτερο badget ή να γίνει πλήρες animation. Μοιάζει με ένα κακό videogame, οπότε σίγουρα θα αρέσει σε κάποια παιδιά. Η αλλιώς, μοιάζει με ένα Band of Brothers που το έφτιαξαν πολύ λιγότερο ταλαντούχοι ή...