Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Η ιστορία εξιστορείται κυρίως μέσα από τα μάτια της νεαρής γυναίκας, της Chris, καθώς μεγαλώνει και βιώνει δυσκολίες καθώς και ευδαιμονία. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις τους μετασχηματισμούς της μέσω των ανθρώπων με τους οποίους έρχεται σε επαφή, της γης και των συναισθημάτων που νιώθει. Ο σκηνοθέτης είναι προφανώς εξαιρετικά έμπειρος και ικανός σε τέτοιες ιστορικές περιόδους του...
Η Μέρα της Βαστίλης (2016)
Πρώτον, αυτή η ταινία μοιάζει με μια παραγωγή του εργοστασίου σκουπιδιών της Europacorp. Θα σκεφτόμουν τον Pierre Morel ή τον Louis Leterrier ως σκηνοθέτες. Ναι, μοιάζει πολύ με ένα TAKEN ή άλλα σκουπίδια από το άλλο εργοστάσιο των σκουπιδιών του Besson, όλες αυτές οι ταινίες δράσης με Αμερικανούς ηθοποιούς και διαδραματίζονται στο Παρίσι. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, Η Μέρα της...