Τι να πούμε τώρα γι αυτή τη ταινία...πρόκειται για την 24η ταινία που σκηνοθέτησε ο Κλιντ Ίστγουντ και από τις λίγες στις οποίες δεν συμμετείχε ως ηθοποιός. Δύο κερδισμένα όσκαρ για τον Σον Πεν και τον Τιμ Ρόμπινς και άλλες 4 υποψηφιότητες. Η δύναμη της ταινίας εκτός από τα τρία μεγάλα ονόματα είναι οι σκοτεινοί χαρακτήρες που υποδύονται. Ο Τιμ Ρόμπινς ζει μέσα στις δικές του δυστυχίες...
Η ταινία είναι σίγουρα εμπνευσμένη από το Ο Ταξιτζής και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τράβηξε την προσοχή μου. Ωστόσο η ταινία είναι μια μικρή απογοήτευση. Δεν είναι τόσο καλή. Η υποκριτική παίρνει 10/10, η φωτογραφία και η κάμερα παίρνει 10/10, αλλά η πλοκή είναι φρικτή και μπερδεμένη. Ο ρυθμός αργός - αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό - η πλοκή όμως είναι κάτι...
Τσέρνομπιλ (2019)
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...