Από τις πολύ λίγες φορές που σε αστυνομικό θρίλερ, ο "κακός" δεν συλλαμβάνεται ή δεν σκοτώνεται ή τέλος πάντων δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του κατά συρροή δολοφόνου Ζόντιακ που για μια δεκαετία απασχολούσε τις αρχές της Καλιφόρνιας τη δεκαετία του '70. Η ταινία είναι ομολογουμένως κυρίως δραματική καθώς ξετυλίγει σε βάθος τις ζωές και τους χαρακτήρες...
Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι πολύ καλός εδώ και ομολογουμένως του πάει ο ρόλος (και φυσιογνωμικά) αυτός. Άλλωστε, αυτός κρατά την ταινία μόνος του στα χέρια του, οι υπόλοιποι είναι απλά κομπάρσοι. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο και το τέλος (πράγμα σπάνιο, αλλά ποιός δεν θα θελε να μάθει τι απέγιναν οι δύο πρωταγωνιστές) αλλά υπάρχουν υπερβολές. Υπάρχει πολύ γυμνό (άχρηστο)...
Spider-Man: No Way Home (2021)
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...