Λαμπρή, πολύ καλά προσασμοσμένη, εξαιρετικά δραστική θεματική του νεαρού βασιλιά Χένρι του 5ου. Με αργό ρυθμό, αλλά με καλό, στοχαστικό τρόπο, με σπουδαία και αγωνιώδη μουσική και τη Μάχη του Αγκινκούρ να απεικονίζεται ρεαλιστικά. Μου πήρε λίγα λεπτά για να αναγνωρίσω τον Joel Edgerton καθώς ήταν μεσήλικας και με μια ιδιαίτερη προφορά. Ωστόσο, αναμφίβολα, ο Timothee Chalamet κυριαρχεί...
Δυνατό θέμα, πολλαπλά ζητήματα, χλωμή κινηματογραφική απόδοση που δεν πείθει.. Δεν με συγκίνησε αναλογικά με τα θέματα που διαπραγματευετσι.. Οι πολλοί και "πολύς" αστέρες με μη πειστικές ερμηνείες.. Και μια χτυπητή σεναριακή αδυναμία που τινάζει στον αέρα όλο το σκηνικό που έστησε ο Μπρ. Πητ ως εισαγγελεας: το "άλλοθι" για το οποίο ψευδομαρτηρησε ο παπα- Νίρο, δεν το είχαν επικαλεστει...
Φόνος στο Λευκό Οίκο (1997)
Έλεος πια με αυτές τις κακογραμμένες ταινίες δράσης του Γουέσλει Σνάιπς, ο οποίος έχει γίνει πάμπλουτος με τα χαμηλά στάνταρτνς του μέσου αμερικανού θεατή. Και πόσες φορές πια πρέπει να μας απασχολήσει η ζωή ενός αμερικανού προέδρου κάτω από τη σκέπη του Λευκού Οίκου; Προτιμήστε κάτι άλλο by far