Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...
Όπως συνήθως, μια τέλεια παράσταση από τη μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπέλ Χούπερτ. Ίσως να είναι ο κύριος λόγος για τους θεατές να δούνε αυτήν (τη μάλλον περιττή κατά τα άλλα) ταινία ούτως ή άλλως. Υποθέτω επίσης, οτι ο Verhoeven και ο Birke θα μπορούσαν να εμπιστευτούν την Huppert, ότι κατά κάποιον τρόπο θα σώσει την υπερφορτωμένη πλοκή. Και ναι, το έκανε. Αρκετά καλά στη πραγματικότητα....
Ανάμεσα σε Δύο Ληστείες (2011)
Τι είναι πιο αστείο από μια συμμορία ένοπλων ληστών; Δύο συμμορίες. Κάτι τέτοιο είναι η ιδέα στο "Flypaper", μια μέτρια διασκεδαστική κωμωδία που θέτει το κινηματογραφικό ερώτημα: Τι συμβαίνει όταν δύο ομάδες εγκληματιών επιχειρούν να ληστέψουν την ίδια τράπεζα την ίδια στιγμή; Η ταινία έχει αρκετές ανατροπές και εκπλήξεις παραμένοντας ενδιαφέρουσα παρά το γεγονός οτι εξελίσσεται...