Ο Ταραντίνο με έμπνευση σε αμφισβήτηση αυτή μια φορά, μας μεταφέρει 150 χρόνια πριν, σε ένα απομονωμένο καταφύγιο όπου οχτώ χαρακτήρες αποδεκατίζονται μεταξύ τους, γεμίζοντας με το γνωστό κόκκινο χρώμα τις οθόνες μας (λιγότερο ωστόσο από τον μέσο όρο του!) και προσφέροντας στον Ennio Morricone το Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας. Ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον πρωταγωνιστεί αν και λόγω της...
Αν αγαπάτε το εσπιονάζ, θα λατρέψετε τη ταινία. Ωραίο το κλίμα, πρωτότυπο το σενάριο, χωρίς φανταχτερά ονόματα, με την εγγύηση του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Γερασμένος ο Τομ Χανκς, πλην ωριμότερος, επικρατεί στη σκηνή στο ρόλο του δικηγόρου-απεσταλμένου. Ο πράκτορας της KGB Ρούντολφ, πήρε τελικά το όσκαρ, όχι όμως και ο Χανκς. Αξίζει να τη δείτε για πολλούς λόγους
Gold (2016)
Η σύνοψη αυτής της ταινίας δεν θα μπορούσε να είναι πιο παραπλανητική. Στη πραγματικότητα δεν πρόκειται για «ένα ταξίδι για να βρει χρυσό στη μη χαρτογραφημένη ζούγκλα της Ινδονησίας», όπως δηλώνει η περίληψη. Μοιάζει περισσότερο με ένα δράμα που εξελίσεται σε γραφεία στη μεγάλη πόλη, δείχνοντας μόνο σποραδικές σκηνές πραγματικής αναζήτησης χρυσού. Έχει εντελώς εσφαλμένη εστίαση...