Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...
Η Ένατη Πύλη (1999)
Εξαιρετική ταινία για λίγους. Ενδιαφέρουσα πλοκή που κρατάει αμείωτο ενδιαφέρον στον θεατή. Ο τζονι ντεπ όπως πάντα εξαιρετικός και από τη στιγμή που ο σκηνοθέτης είναι ο Πολάνσκι η ταινία είναι εγγύηση. Το τέλος ο σκηνοθέτης το άφησε να ερμηνευτεί από τους θεατές και δεν ήταν ξεκάθαρο, ωστόσο ήταν ανατρεπτικό. Ο συνδιασμος της μουσικής, των ερμηνειών και της πλοκής ήταν το κάτι...