Πρόκειται για ένα θρίλερ που χτίζεται πολύ αργά. Πραγματικά αργό, τόσο αργό, που κάποιοι θα βαρεθούν. Και κάποιοι δεν θα φτάσουν ούτε στο τέλος. Προφανώς είναι θέμα γούστου. Ακόμη και το τέλος είναι χαμηλών τόνων και δεν θα ικανοποιήσει όλους, αν και είναι ένας έξυπνος τρόπος να τελειώσει μια ταινία, που πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοιχτό! Ο Μάρτιν Σκορσέζε μπορεί να μας έχει...
Από τις λίγες πρόσφατες ταινίες της φοβερής Μαρίζα Τομέι. Το κλίμα της ταινίας διατηρεί την αγωνία μέχρι το τέλος. Πολύ συναίσθημα, πολλά ανοιχτά μέτωπα δράματος και η πολιτιστική προσέγγιση πετυχημένη, ρεαλιστική και όχι ακραία όπως ίσως εισπαρχθεί από κάποιους. Στα must των σινεφίλ σίγουρα
Mudbound: Δάκρυα στον Μισισιπή (2017)
Βλέπω ότι κάποιες από τις κριτικές του Mudbound λένε ότι είναι πολύ αργό, κορυφώνεται μόνο κοντά στο τέλος και στερείται εστίασης σε μεγάλο μέρος της εξέλιξης. Και είναι αλήθεια ότι για την πρώτη ώρα, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε προς ποια κατεύθυνση οδεύει η ταινία. Είναι επίσης αλήθεια ότι πολλές από τις σκηνές στο πρώτο μισό του δεν είναι απαραίτητες για το τελικό προϊόν. Αλλά...