Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Τζούλιαν Μουρ έχει έναν σημαντικό σε βαρύτητα αλλά ασήμαντο σε παρουσία ρόλο. Πρωταγωνίστρια είναι η μικρή Μέιζι, η οποία είναι το επίκεντρο και κατευθύνει τα πάντα σεναριακά στη ταινία. Επίσης, μια ενδιαφέρουσα - αν και όχι ιδιαίτερα απρόβλεπτη - εξέλιξη είναι αυτή που σηματοδοτεί την ταινία και της δίνει ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Αξιοπρεπής...
Τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, αφού θα γλυτώσει από τον θάνατο από τους Ινδιάνους, από μια αρκούδα, από τον Φίτζεραλντ, από Γάλλους μισθοφόρους, από το κρύο, από Ινδιάνους ξανά, από πνιγμό, από μια πτώση σε γκρεμό, από τον Φίτζεραλντ ξανά, και από Ινδιάνους ξανά (ακριβώς με αυτή τη σειρά). Η υπερβολή της αθανασίας του ωστόσο, με δίδαγμα την αέναη προσπάθεια...
Τα Μυστικά της Αδερφής μου (2021)
Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...