Η ταινία ήταν ατέλειωτη και βαρετή. Κινούνταν αργά, είχε πολλά άχρηστα flashbacks και μπορώ να πω οτι μόνο το 10% του χρόνου ήταν ενδιαφέρουσα. Αδιάφοροι και οι χαρακτήρες πλην του Kovachs και του Comedian, που όμως δεν ήταν αρκετoί για να κάνουν τη διαφορά. Ο Dr Manhattan ήταν μάλλον ένας κακός χαρακτήρας, αποσυνδεδεμένος από τον κόσμο αλλά και από τους θεατές. Οι σκηνές δεν πρόδιδαν...
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Ανάμεσα σε Δύο Ληστείες (2011)
Τι είναι πιο αστείο από μια συμμορία ένοπλων ληστών; Δύο συμμορίες. Κάτι τέτοιο είναι η ιδέα στο "Flypaper", μια μέτρια διασκεδαστική κωμωδία που θέτει το κινηματογραφικό ερώτημα: Τι συμβαίνει όταν δύο ομάδες εγκληματιών επιχειρούν να ληστέψουν την ίδια τράπεζα την ίδια στιγμή; Η ταινία έχει αρκετές ανατροπές και εκπλήξεις παραμένοντας ενδιαφέρουσα παρά το γεγονός οτι εξελίσσεται...