Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...
Εκτός Χρόνου (2003)
Κάθε ταινία που έχω δει με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον ήταν μια καλή ταινία. Αυτή εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι είχε τα πάντα. Έχει αγωνία, δράμα, μυστήριο και δράση. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες που με οδηγούν προς μία κατεύθυνση και ακριβώς όταν νομίζω ότι τα έχω κατάλαβα όλα, γίνεται μια ανατροπή και όλα είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που περίμενα. Όντας...