Ο σκηνοθέτης Budreau κάνει μια πολύ ασυνήθιστη προσέγγιση στο θρίλερ της ομηρίας κάνοντας μια ταινία που δεν είναι πραγματικά τόσο συναρπαστική. Δε μοιάζει με το Σκυλίσια Μέρα με τον Αλ Πατσίνο, αλλά περισσότερο σε μια μελέτη χαρακτήρα του οποίου το έγκλημα κατέληξε να αλλάξει όχι μόνο την κατανόηση της εγκληματικής ομηρίας, αλλά και της σύγχρονης λαϊκής γλώσσας. Ο καθένας ξέρει...
Θελει γερό στομάχι. Πολυ ιδιαίτερη ταινία που όντως περνάει κάποια μηνύματα κ μας δείχνει πώς είναι δομημένη η κοινωνία μας.Τα άγρια ένστικτα του ανθρώπου ειδικα οταν είναι για την επιβίωση του.Αλλα μόνο για την επιβίωση του;;; Κάποιοι λίγοι παλεύουν για την αλλαγη της κοινωνίας κ πολλοί σκεφτόνται μόνο το Εγώ!
Το Δείπνο του Βοσκού (2020)
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ...ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΣΥΝΟΛΟ ΕΡΓΟΥ.ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΣΤΙΛ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ .ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑΙΝΙΑ, ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ...ΚΑΝΑΜΕ ΤΑΙΝΙΑ. ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΜΕΤΡΙΟΥ ΕΠΙΕΙΚΩΣ !!!