Να ξεκινήσουμε λέγοοντας ότι οι ηθοποιοί έδειξαν μερικές πολύ καλές ερμηνείες και μπορώ να καταλάβω πως προέκυψαν οι υποψηφιότητες αλλά και τελικά τα βραβεία (αν άξιζαν να κερδίσουν κάποιους από τους υποψήφιους άλλων ταινιών, αυτό είναι άλλο θέμα!) . Το πως κατάφερε να κερδίσει 7 Όσκαρς όμως, αυτό πραγματικά με ξεπερνά! Πρέπει να πω ότι βρήκα την ταινία κουραστική και καθόλου απολαυστική...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη (1990)
Ο Σον Κόνερι είναι ο κυβερνήτης ενός σοβιετικού πυρηνικού υποβρυχίου και ετοιμάζεται να αυτομολήσει στην Αμερική. Μία ταινία περισσότερο θρίλερ και ελάχιστα πολεμική που εξελίσσεται στο τέλος της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου Ο Σον κόνερι είναι ο κυβερνήτης ενός σοβιετικού πυρηνικού υποβρυχίου και ετοιμάζεται να αυτομολήσει στην Αμερική μία ταινία περισσότερο θρίλερ και ελάχιστα πολεμική...