Όταν μιλάμε για κλασικές ταινίες, μιλάμε για το Οι Άθλιοι. Βασισμένη στο ομώνυμο και πασίγνωστο βιβλίο του Βίκτωρ Ουγκώ, πρόκειται για μια ταινία που κυκλοφόρησε δεκάδες φορές για 100 χρόνια, από το 1912 μέχρι το 2012. Αυτή εδώ, είναι μάλλον από τις καλύτερες εκδοχές της, με Λίαμ Νίσον και Τζέφρει Ρας να γεμίζουν απλόχερα τις σκηνές (αν και όχι τόσο έμπειροι τότε). Η ιστορία αναμφίβολα...
Η ταινία έχει μερικές στιγμές που μπορείτε να απολαύσετε. Με το μυαλό μου σε ολόκληρο το σενάριο του "κοράλι-στρατόπεδο", νομίζω πως γέλασα λιγότερο από τον μέσο θεατή - δεν ξέρω για τα παιδιά βέβαια! Δεν υπάρχουν αρκετές σκηνές που είναι αρκετά αστείες. Και τέλος, δεν την ένιωσα σαν μια πραγματική ταινία "Μπόμπ ο Σφουγγαράκης" (σε αντίθεση με το "Μπομπ Σφουγγαράκης: Έξω απ' τα...
Θηλυκή Εταιρεία (1999)
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά