Ποτέ δεν ήμουν ενθουσιώδης με το Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel, από την αρχή της ύπαρξής του. Μην με παρεξηγείτε, έχω απολαύσει μεμονωμένες ταινίες, αλλά δεν είχα ποτέ προσμονή για την επόμενη. Ωστόσο, τα τρέιλερς για τη συγκεκριμένη τράβηξαν το ενδιαφέρον μου, οπότε όταν με κάλεσαν να το δω με μερικούς φίλους, αποφάσισα να κάνω την απόπειρα. Και χαίρομαι που πήγα. Η καλύτε...
Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Σκέφτομαι να Βάλω Τέλος (2020)
Τι να πω δε κατάλαβα τίποτα. Η ταινία φαινόταν λίγο κουλη απ'την αρχή αλλά έλεγα κάπως θα μας βάλει ο σκηνοθέτης στο νόημα. Αλλά οι σκηνές γινόντουσαν όλο και πιο ακαταλαβιστηκες και οι διάλογοι των πρωταγωνιστών: "τι θέλει να μας πει ο ποιητής"; Αν κάποιος έπιασε το μήνυμα της ταινίας ας μου το πει και μένα έτσι για να μου φύγει η απορία.. 2 ολόκληρες ώρες απορίας!..