Το μόνο καλό με αυτή τη ταινία είναι πως αποδεικνύεται πατάτα από τα πρώτα πέντε λεπτά και σε βγάζει από τον κόπο να παρακολουθήσεις την υπόλοιπη. Πραγματικα΄ δεν υπήρχε λόγος για να γυριστεί αυτή η ταινία. 100% προβλέψιμη, χωρίς συμπαθείς χαρακτήρες, καμία ανατροπή, καμία αγωνία, όλα είναι κλισέ, όλα είναι για γέλια. Ατάλαντη η Jessica Chastain με έναν αόρατο ρόλο να το επιβεβαιώνει...
Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...
Η Μπαλάντα του Μπάστερ Σκραγκς (2018)
Η ταινία είναι μια ιδιοφυϊέστατη αφήγηση 6 ιστοριών στην άγρια Δύση. Άλλες είναι κωμικές και βίαιες και άλλες πλήρως δραματικές. Οι αλλαγή του ύφους μου κρατάει το ενδιαφέρον ενώ κάθε μία από τις έξι ιστορίες έχει ένα βαθύτερο νόημα και μια φρέσκια απεικόνιση της επικίνδυνης άγριας Δύσης.