Μια ταινία που μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο σκέψης ή ακόμα και τη ζωή σου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είσαι λεσβία για να κάνεις μια ταινία για τις λεσβίες, αλλά σε αυτήν την περίπτωση σαφώς δεν μας πείραξε καθόλου. Αλλά το να περιορίσουμε την αξία της ταινίας μόνο σε αυτό (θετικά ή αρνητικά) δεν θα ήταν δίκαιο για την ταινία και την ιστορία που προσπαθεί να μας πει. Το σενάριο...
Είναι απολύτως σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτή η ταινία κυκλοφόρησε στον σύγχρονο κινηματογράφο. Ο διάλογος ήταν φρικτός: κλισέ και προβλέψιμος. Όλη η ταινία ήταν, στην πραγματικότητα, προβλέψιμη και ο Ηρακλής δεν έχει σχέση με τον Ηρακλή που ξέρουμε, απλά χρησιμοποίησαν το ίδιο όνομα. Είδαμε τα τρέιλερ, πήραμε τη ταινία και σε περίπου δέκα λεπτά ξέραμε ότι ήταν κακή. Της δώσαμε...
Αναρχία (2014)
Πολύ κακό για το τίποτα. Αναμφισβήτητα πολλά μεγάλα ονόματα στο καστ κι αυτός είναι ίσως ο μόνος λόγος να δεις τη ταινία. Ο Ίθαν Χοκ ποτέ δε μου γέμιζε το μάτι, αλλά αυτό είναι προσωπικό. Ο Εντ Χάρις σε ρόλο που ξεφεύγει από τα στάνταρτ του. Η "Βασίλισσα" Γιόβοβιτς πανέμορφη ακόμα και στα 40 της ίσως μένει το μόνο αξιοθέατο σε αυτή τη ταινία