Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Το μονο που δεν ''κολλαει'' ειναι η μεταφραση του τιτλου...Ανοιξτε τα sub δυναμώστε το Vol στον ενισχυτή σας ,παρτε ποπ κορν και απολαύστε για 2,5 ωρες μια εξαιρετικη αστυνομικη περιπετεια με φοβερη ατμοσφαιρα και δεμενο σεναριο που κραταει αμειωτο το ενδιαφερον μεχρι το τελος της ταινιας.Σκηνοθεσια του Κρίστιαν Γκούντεκαστ ( «Το Λονδίνο Επεσε» και «Ο Τιμωρός») Μου θυμισε λιγο Heat...
Ο Δρόμος (2009)
Σε ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο, ένας πατέρας με τον γιό του προσπαθούν να επιβιώσουν. Εξαιρετικά σκηνοθετημένη, μια δραματική ιστορία επικεντρωμένη στη σχέση των δύο πρωταγωνιστών σε ένα απόλυτα εχθρικό περιβάλλον, με κάποιες απαραίτητες σκηνές σκληρής βίας, κρατά σε επαγρύπνηση τον θεατή και συγκινεί με τη τραγικότητά της. Να τη δείτε, το προτείνω ανεπιφύλακτα