Ενώ βρήκα το "Η Διαδοχή" τρομακτικό - μια ταινία που έχει πολλά κοινά με αυτή εδώ - θα δίσταζα να περιγράψω το Μεσοκαλόκαιρο ως τέτοιο. Έχει κι αυτό το μερίδιό της σε μια φρικτή ιστορία, αλλά η πιο γήινη φύση της επικεντρώνεται στον τρόμο και τα συναισθήματα του ανθρώπου. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και καταθλιπτικές ταινίες τρόμου που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Το ξεκίνημα...
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Πίσω από το Παιχνίδι (2015)
Ο Γουίλ Σμιθ δίνει μια οριακά ανυπόφορη παράσταση - στη λάθος πλευρά της οριακής γραμμής - σε ένα μη ικανοποιητικό αθλητικό δράμα. Βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Δρ. Bennet Omalu, ενός παθολόγου της Νιγηρίας στο Πίτσμπουργκ, που αμφισβήτησε τον ισχυρό κόσμο του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Είχε αποδείξεις ότι, με κράνη ή χωρίς κράνη, το παιχνίδι δημιουργεί στους παίκτες του εγκεφαλικές...