Το ορίτζιναλ Battle Royale (ιαπωνική ταινία) του 2000 με παρόμοιο θέμα, ήταν περισσότερο μια ενήλικη εκδοχή αυτής της ταινίας εδώ. Η ιδέα είναι τόσο καλή που μεταφέρεται εύκολα στην οθόνη, ακόμα κι αν είναι λίγο αποδυναμωμένη. Έβρισκα ρομαντισμό ακόμα και στις πιο περίεργες καταστάσεις. Λίγο Lenny Kravitz, λίγο Elizabeth Banks και Stanley Tucci για κάποια υποκριτική βαρύτητα και...
Τι να πω δε κατάλαβα τίποτα. Η ταινία φαινόταν λίγο κουλη απ'την αρχή αλλά έλεγα κάπως θα μας βάλει ο σκηνοθέτης στο νόημα. Αλλά οι σκηνές γινόντουσαν όλο και πιο ακαταλαβιστηκες και οι διάλογοι των πρωταγωνιστών: "τι θέλει να μας πει ο ποιητής"; Αν κάποιος έπιασε το μήνυμα της ταινίας ας μου το πει και μένα έτσι για να μου φύγει η απορία.. 2 ολόκληρες ώρες απορίας!..
Ταρίχευση (2006)
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά