Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Μία εντελώς αποτυχημένη ταινία με αποτυχημένο καστ και πλοκή. Οι περισσότερες σκηνές ήταν λίγο-πολύ περιττές. Τρεις από αυτές επαναλαμβανόταν καθ 'όλη τη διάρκεια της ταινίας 1) Ημίγυμνα αδιάφορα κορίτσια που χορεύουν στη σκηνή 2)Ημίγυμνα αδιάφορα κορίτσια που διασκεδάζουν με πλούσιους επιχειρηματίες, ενώ τους δίνουν κρυφά ναρκωτικά για να τα πάρουν τις πιστωτικές τους κάρτες και...
Μετά τη Λουτσία (2012)
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...