Waterloo (1970)

Με άφθονα χρήματα και τη συνδρομή του Κόκκινου Στρατού, ο Μπονταρτσούκ στήνει ένα επικό φιλμ που συναρπάζει σε όλα τα επίπεδα: ερμηνείες, σκηνογραφία (βραβείο BAFTA), σκηνοθεσία. Το πρώτο μέρος σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός καταπονημένου, πατριώτη και καθόλου τρελού για εξουσία Ναπολέοντα (συγκλονιστικός ο Ροντ Στάιγκερ), ο οποίος, ασκώντας μια μυστηριώδη επιρροή στους άντρες του στρατεύματος και στα πλήθη, αποδρά από την Έλβα και συντάσσει ξανά το στρατό, με σκοπό να ανυψώσει το καταρρακωμένο γόητρο της Γαλλίας. Στο δεύτερο μέρος παρακολουθούμε μια ανατομία της μάχης του Βατερλώ, την αναμονή, το σφυροκόπημα με τα κανόνια, τη σταδιακή κορύφωση των συγκρούσεων, την κατάληψη και ανακατάληψη στρατηγικών σημείων, μέχρι την επέλαση των Πρώσων, που έκρινε και το αποτέλεσμα της σύρραξης. Πρόκειται για ένα κομμάτι-έργο τέχνης, ένα σύνολο από επίγειες και εναέριες λήψεις κορυφαίας αισθητικής, με σκηνές ενορχηστρωμένες και φωτισμένες κατά τέτοιον τρόπο ώστε να παραπέμπουν σε πίνακες ζωγραφικής.