Αγοροκοριτσο (2011)

Μαρίνα, 14/09/2020

Το Αγοροκόριτσο είναι μια πανέμορφη ταινία με μικρούς και ελαφρούς διαλόγους αλλά γεμάτη με τη γλώσσα της σιωπής και των αδιάκριτων λάμψεων. Οι τρεις νέοι πρωταγωνιστές είναι σίγουροι και φυσικοί στις παραστάσεις τους και η Sciamma φαίνεται ικανοποιημένη στο να καθίσει πίσω και να τους αφήσει να παίξουν τους ρόλους τους ελεύθερα, χωρίς αυστηρή κατεύθυνση. Η σχέση μεταξύ Laure / Mickäel και Jeanne αντιμετωπίζεται ιδιαίτερα ευαίσθητα με το ρόλο της μεγάλης αδερφής που κυριαρχεί μεταξύ των δύο, ανάλογα με τις περιστάσεις. Υπάρχει μικρή παρέμβαση από τους γονείς που παρουσιάζονται απλώς ως La mere και La père, αλλά όταν η μητέρα των κοριτσιών μπαίνει στη σκηνή, η επίδρασή της είναι άμεση και προκαλεί τόσο κρίση όσο και κατανόηση στον θεατή

Ενώ το Αγοροκόριτσο προτείνει ερωτήσεις που θα μπορούσαν να τεθούν, σταματά να υπαγορεύει τις απαντήσεις και, αντίθετα, προτείνει να αποδεχτούμε ή να καταδικάσουμε και παρόλο που μερικοί μπορεί να θεωρήσουν το θέμα δυσάρεστο, ελπίζει κανείς σε εκείνους τους πολύ λίγους που προσελκύονται από αυτό. Η υπέροχη αυτή ταινία πάντως, σίγουρα δεν είναι για αυτούς που προέρχονται από το στρατόπεδο που προκαλεί προκατάληψη και θυμό εμπνευσμένο από το φόβο